ما چقد توی زندگیمون حسرت داریم
اندازه‌ی یه کوه
شاید فک کنیم هر کدوممون از اون یکی حسرتای بیشتری داریم
ولی هر کسی توی زندگیش یه حسرت بزرگ داره
منم یه حسرت بزرگ دارم و بزرگترین حسرتم اینه ک منو نادیده نگیرن
از وقتی کوچیک بودم و رفتار بقیه رو میفهمیدم
فهمیدم خیلی نادیده گرفته میشم
شاید حالا بگید از اخلاقته
یا حساسی
اما خب این منم
با همین اخلاق
با این ویزگی‌ها
من توجه همه رو نخواستم
من فقط خواستم در جایگاهی ک هستم دیده شم
چجور بگم براتون
من همیشه کم دیده میشدم
یا اصن دیده نمیشدم
مخصوصا توی خانوادم
من از نوجوانی این مشکلو داشتم
من با این نادیده گرفتنا بزرگ شدم
من بچه‌ی آخر یه خانواده‌ی 7 نفره ام
همیشه میگن بچه کوچک خیلی خاطرخواه داره
اما مو هیشکی دوست نداشت
الان هم دوستم ندارن
ندارن....